υπερκλείδιος

-α, -ο, Ν

ανατ. αυτός ο οποίος περιλαμβάνεται μεταξύ στερνοκλειδομαστοειδούς μυός, τραπεζοειδούς μυός και οστού τής κλείδας στην πλάγια τραχηλική χώρα («υπερκλείδιος βόθρος»).

[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση στην ελλ. ξεν. επιστημ. όρου, πρβλ. γαλλ. susclaviculaire].